Liefde van die spel…
Laerskool netbaldae: Dit is oorgroot rompies, groot tekkies, hoё ponies verfraai met linte en hare wat wapper in die wind. Dit is hoë pale en amper onbereikbare hoepels, voetjies wat nie stewig trap nie en maatjies wat droomverlore rondstaan. Dit is jaycies, chips-on-a-stick en Ma … en Pa wat kom kyk.
Laerskool sportdae is sulke belangrike dae, want dit lê die grondslag vir ‘n gesonde samelewing - ‘n samelewing waarin gemeenskappe saamkom, deelneem, ander hul oorwinnings gun en kompetisie eer. Gister se laerskool netbaldag het dit mooi reggekry.
Ons leerders het heerlik meegeding op die baan en het hul ouers hoor ondersteun in die agtergrond. Die dag het alles gebied van kleintjies wat hulle eerste interskole-wen of -verloor ervaar tot graad 7’s wat hul krete soos regte haka’s voor hul wedstryd opvoer. Die harde werk wat al die spanne ingesit het, het geblyk uit die uitvoering van mooi vooraf-geoefende spelpatrone. Een van die onderwysers het selfs opgemerk dat leerders nie afgesit is deur die groot skares nie, maar dat die skares die genieting van die oomblik verhoog het.
Wat vir my uitgestaan het aan die laerskoolbeen van interskole is dat die twee laerskole HMS en Paarl Gimnasium dit reggekry het om ‘n nuwe gees aan die geleentheid te verleen. Afrigters was uit hul hart uit trots op hul spanne. Spelers het die spel geniet en gefokus op dit wat hul reggedoen het en nie dit wat hul nie reggekry het nie. Die uitkoms van die spel het niemand se waarde bepaal nie, eerder sou mens sê dat hoe hulle gespeel het waarde toegevoeg het tot hul ontwikkeling as spelers van die lewe. Dit was die geval van o.8 tot o.13 A!.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
Comments